Predstava u kojoj glumci postaju gledaoci

Drugog dana  Zadra snova u crkvi Sv. Dominika izvedena je predstava “Ma and Al”. Riječ je o  derivatu tekstova J. D. Salingera i Bernard-Marie  Koltčsa u kojima pasionirani čitatelj može prepoznati roditeljski par iz disfunkcionalne obitelji Glass.  Prostor je opremljen fragmentarnim rekvizitima  i postaje scenom realnog  oslovljavanja prisutnih gledalaca koje se individualno  kontaktira, moli za pomoć i  uvlači u zaigranu histeriju  glumaca koji izmjenično  igraju likove iz novele i kazališnog komada. Granica  između realnog i fiktivnog  doživljaja postaje neodređena, dio izdvojen iz “izvornog” djela vrijedi kao  cjelina. Pars pro toto tri odvojena monologa-performansa simbolički predstavljaju novi fikcionalni svijet  koji se ističe i zaposjeda kao  realan i kao nastavak kazališnog i književnog prostora. Tijela, geste, držanja,  glasovi i pokreti izdvojeni iz  svog prostornovremenskog  kontinuuma, iznova se povezuju, izoliraju i “montiraju”. Pozornica se sastoji  od “otoka” koji su obilježeni  svjetlom i predmetima. Prostor igre definira se tijekom  izvedbe, od trenutka do trenutka. Teme poput smrti  djeteta, raspada porodice,  američke demokracije, rata  u Vijetnamu, odnosa klasičnog i suvremenog teatra,  umjetnosti i ratovanja, nemogućnosti komunkacije  između djece i roditelja,  moći i osamljivanja, organiziraju logiku scenske  montaže. Usprkos fragmentiranju, fabule se pripovijedaju u osnovnim crtama,  povremeno kao u epskom  teatru (priča s poučkom koju izvodi Ma duguje Brechtu). Izvođač na pozornici  prema onome što čini drugi  glumac odnosi se kao gledatelj, i tako nastaje fokusiranje na radnju koja se  tako promatra. Glumci na  trenutak “izlaze” iz predstavljanja i ponašaju se kao  gledaoci zajedno s drugim  gledaocima.